Elsa Neumann

Toen Elsa Neumann besliste haar toekomst aan de wetenschap te wijden, leek dit voornemen schier onmogelijk. Aan het einde van de negentiende eeuw konden vrouwen in Pruisen geen reguliere universitaire studies volgen. Dus legde ze eerst examens af in een lerarenopleiding en nam ze nadien privéles bij verschillende professoren.

Met deze kennis, een uitzonderlijke toestemming van haar toekomstige professoren en de steun van Emil Warburg en Max Planck kon ze fysica, wiskunde, chemie en filosofie aan de universiteiten van Berlijn en Göttingen studeren.

In 1898 kreeg ze van het ministerie van Onderwijs de toestemming om een doctoraat te behalen, wat ze cum laude in datzelfde jaar als eerste vrouwelijke doctor in Berlijn deed. Vanaf 1899 werkte en verrichte Elsa Neumann onderzoek als privégeleerde, omdat dit voor vrouwen aan staatsinstellingen niet mogelijk was. Drie jaar later overleed ze tijdens een ongeval in het laboratorium. Sinds 2010 zijn de doctoraatsbeurzen van de deelstaat Berlijn naar Elsa Neumann vernoemd.